Deel 3: Tradities
De Volksmuziek uit de Pinega neemt een speciale plaats in binnen de Russische muziektraditie.
Dankzij het geografisch isolement van de streek werd ze minder beinvloed door andere gemeenschappen en culturen. Bekend zijn de meerstemmige volksliederen gezongen in een dialect, voor ondermeer huwelijks- en begrafenisceremonies.
Een volkskoor in het dorp was vroeger de norm, zoals andere oude gebruiken. Zelfs tijdens de Sovjetperiode bleven zij onveranderlijk, gezongen in een taal, moeilijk begrijpbaar voor de modale Rus. Tientallen jaren terug trokken muziekverzamelaars naar de streek om de gezangen op te nemen. De meeste van hen die men op die oude opnames hoort zijn reeds gestorven. Vladimir Shraga (in de orginele tekst van de krant zetten ze er ook mijn naam bij, maar dit is enkel Vladimir zijn verdienste) bracht de opnames gemaakt in 1982 door het conservatorium van Petersburg terug naar de plaats van oorsprong. Zij hoorden voor de eerste maal de opnames terug.
Slechts 2 van het eens grote koor zijn nog in Leven: de 80 jarige Maria Ivanovna Skomorohova en Taicha Nikitichna Skomorohova, 96 jaar oud. Ze luisteren naar deze liedjes en zingen mee vol weemoed en emotie, alsof niemand ooit stierf van het dorp...
Ontegensprekelijk dreigt deze traditie te verdwijnen. De families van deze mensen die nu vooral in de steden wonen kennen deze niet meer. Enkel op een speciale activiteit in de zomer 'De dag van het dorp' komt een glimp van deze traditie tot leven, vroeger was dit een hele week. De jongens van uit de dorpen konden er kennis maken met de meisjes uit afgelegen dorpen en omgekeerd, iets wat in de dagelijkse hang van zaken bijna onwerkelijk was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten