Kandalaksha

Kandalaksha, gelegen aan de witte zee inclusief explosieve achtergrondgeluiden van de nabij mijnen, was een klein havenstadje met lelijke sovjetblokken tot op het hoofdplein waar het hotel lag waar ik 3 nachten verbleef. De lichturen waren hier boven de poolcirkel nog geringer. Mijn jacht op noorderlicht tevergeefs. De Kerstmis in de houten kerk, meet zicht op grote verlichte havenkranen nabij de laatste huizenrestant van wat ooit het dorp moet zijn geweest, bracht met zijn koorgezangen bij kaarslicht enige verstrooiing in de duisternis. Iedereen stond recht tijdens de mis, er waren nl. helemaal geen stoelen in de kerk. Men volgde als een brave kudde de rondhang van de priester, die al de iconen bewierrookte die in de kerk verspreid gingen. De verlangen om het poollicht, de winterreiziger tussen heiligen en wijwater...