Deel 4: De 'heilige' drie
Drie oudere vrouwen - Maria Ivanovna, Tamara Severyanovna en Rimma Petrovna – beslaan een derde van de bevolking van het dorp Cheshegora. De zin van hun leven ligt nu enkel in het communiceren met elkaar en er zijn voor elkaar. Zij zijn hier eenzaam achter gebleven, de kinderen zijn ver weg van hier en hun mannen zijn overleden.
Buitenstaanders zouden denken dat in dit dorp niets meer gebeurt. Toch hebben de drie nog veel te bespreken. Sporen van een wolf die deze nacht in Rimmas' tuin passeerde, de dood van een kennis en hoe het met hen zelf gaat. In dit geval zijn ze niet geneigd te klagen, behalve tegen zichzelf zoals een oude kraai in een boom doet. Hun leven was hard vertellen ze, maar ze mijmeren om de mooie herinneringen die ze hebben van vroeger.
Rimma Petrovna werkte gans haar leven in het postkantoor van de naburige stad Karpogori. Ze stond bekend om waar ze kon iemand in het ootje te nemen. Wanneer 'een groentje' soldaat de eerste maal de post kwam halen zette ze de kar met de post voor de snuit van het paard. De arme soldaat kreeg met moeite zijn paard in het goede gelid.
Een andere keer had ze tijdens de winter met water de deur vastgevroren van een man die in de kamer met zijn minnares zat. 'Geraak er nu maar uit, ellendeling!' schreeuwde ze hem na. Haar grootmoeder baarde 15 kinderen, zijzelf 3, waarvan er één verdronk op de leeftijd van 9, haar andere zoon overleed onlangs aan een longonsteking. Haar man stierf in het zelfde jaar, hij was op een wandeling nabij het ziekenhuis van Severodvinsk voor wat geld door enkele hooligans in elkaar geslagen, en kwam dit nooit meer te boven.
Tamara Severyanovna staat in schril contrast met Rimma. Zij heeft een rustig karakter en werkte gans haar leven op de boerderij. Haar kinderen groeiden op en vertrokken naar de stad. Een van haar zonen verloor ze in een gelijkaardig verhaal als Rima's man in Sint-Petersburg op haar verjaardag 2 jaar terug.
De leider van dit drietal is Maria Ivanovna. Zij herinnert zich het best de oude liedjes en verhalen, die ze graag vertelt. Haar man, die een tractor op de kolchoze bestuurde kwam hieronder terecht en overleed aan zijn verwondingen, zij was toen slechts 40 jaar. De leiding van de kolchoze wees Maria over te nemen en het werk van haar man verder te zetten. Er is niets erger dan je man te verliezen, vertelt Maria Ivanovna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten